Het introduceren van een non-touch katheterisatietechniek voor intermitterende katheterisatie lijkt zowel door zorgverleners als patiënten goed te worden geaccepteerd en gaat niet noodzakelijk gepaard met hogere kosten. Integendeel, het zou de kosten kunnen verlagen, tijd en fouten in de gezondheidszorg kunnen besparen en infectiecomplicaties in het algemeen kunnen verminderen. Het niveau van klinisch bewijs voor het gebruik van een non-touch katheterisatietechniek om UWI's te verminderen is laag, maar de huidige beschikbare onderzoeken suggereren voordelen ervan.
Intermitterende katheterisatie kan worden uitgevoerd middels een steriele techniek (steriel materiaal en behandeling), aseptische techniek (steriele katheter, gebruik van steriele handschoenen en reiniging van geslachtsdelen), non-touch-techniek (aseptische techniek met een non-touch katheter en niet-steriele handschoenen) of (uitsluitend thuis) een schone techniek (steriele, eenmalig te gebruiken katheter of gereinigde herbruikbare katheter zonder handschoenen).1
De non-touch techniek omvat het gebruik van een katheter die is ontworpen voor het inbrengen ervan, zonder de katheter(coating) met de handen aan te hoeven raken. In de literatuur worden verschillende kathetertypes beschreven met behulp van een non-touch sleeve2-6, inbrengtip2,5-9, gesloten systeem10 en/of beschermende inbrenghulp.
De non-touch techniek werd voor het eerst geïntroduceerd door O'Neil et al. in 1982, die een specifieke katheter evalueerden bij vrouwelijke patiënten die waren opgenomen voor een laparoscopie. Zij ontdekten dat deze katheter het risico op een bacteriurie, ten gevolge van het onbedoeld inbrengen van bacteriën, bij de katheterisatie verkleinde door de distale urethra te omzeilen.9 Het non-touch-concept is later geverifieerd in preklinisch2,4,7 en klinische studies.3,5,6,8,10 Preklinische studies hebben geconcludeerd dat het gebruik van een non-touch katheter zou kunnen bijdragen aan minder steriliteitsfouten wanneer de katheterisatie wordt uitgevoerd door medisch personeel op modellen2 en minder besmetting met bacteriën bij in-vitro testen in het laboratorium.4,7 Beide aspecten kunnen mogelijk het risico op het ontwikkelen van een UWI verminderen, maar moeten in een klinische omgevingen worden geverifieerd.
Klinische studies suggereren dat het gebruik van een non-touch katheter gepaard gaat met een vermindering van de urineweginfecties met 30% en gemiddeld laag UWI ratio van 0,68% bij een populatie met ruggenmergletsel.5,6
Ziekenhuizen melden dat een non-touch katheter en -techniek werd geïmplementeerd nadat ze hadden geconcludeerd dat deze de voorkeur heeft van het personeel en er 35% minder infecties per opname waren in vergelijking met een retrospectieve controlegroep.8 De voorkeur van zowel zorgverlener als gebruiker is nader onderzocht en twee onderzoeken hebben aangetoond dat het inzetten van een non-touch katheter eenvoudiger is en dat het tijdwinst oplevert in een ziekenhuisomgeving.2,8
Andere studies hebben positieve reacties van gebruikers gedocumenteerd met betrekking tot het gaan gebruiken van een non-touch katheter vanwege het ervaren gebruiksgemak, de betrouwbaarheid en het comfort.3,10 Zo concluderen Denys et al. in 2012 bijvoorbeeld dat meer dan een derde van de onderzochte respondenten een non-touch katheter wilde blijven gebruiken en dat meer dan de helft het zou aanbevelen aan andere gebruikers.3
Het introduceren van een non-touch katheter zou niet noodzakelijkerwijs meer kosten met zich meebrengen, zoals berekend door Goessaert et al. in 2013. Zij concludeerden dat de gemiddelde kosten voor de non-touch methode € 3,19 waren voor vrouwen en € 3,22 voor mannen, terwijl de kosten voor de klassieke methode € 2,99 waren voor vrouwen en € 4,07 voor mannen (de kosten per individu kunnen oplopen tot € 19,41) wanneer rekening wordt gehouden met kosten voor de katheter, het glijmiddel, handschoenen, katheterisatiesets en de bestede verpleegtijd.2
Gepubliceerde literatuur onderschrijft voordelen voor het gebruik van en de implementatie van een non-touch katheter/-techniek. Er moet echter worden opgemerkt dat alle beschikbare onderzoeken worden gecompromitteerd door ontwerpproblemen die het niveau van bewijskracht verlagen.